Operacja “Źródło Pokoju” – katastrofalna porażka Erdogana? (audio)

Taktycznie – mały zysk Turcji, strategicznie długofalowo – duże straty przez izolację i ograniczenie pola manewru. Turcja już nie mówi o zakupie Su-35S [czy nawet Su-57E] – domaga się dostaw zamówionych F-35 [https://www.defence24.pl/turcy-jednak-nie-chca-su-35-zadaja-f-35]. USA – taktycznie straty wizerunkowe w wiarygodności – skontrowane medialnie przygotowanymi akcjami [pisałem w sąsiednim artykule] i wisienka na torcie – rozreklamowanym zabiciem przywódcy IS. Notabene ten ostatni fakt każe podejrzewać, że cała sprawa była z góry przygotowana – rozpracowanie kryjówki szefa IS i opracowanie przemyślanego planu likwidacji – o, to jest sprawa długa. Dlatego dziwnie zbieżne wycofanie USA ze współpracy z Kurdami – i zaraz potem TAKIE zwycięstwo medialnie przykrywające “zdradę” – to moim zdaniem rzecz nieprzypadkowa. Strategicznie USA wyszły z regionu, zyskały większą wiarygodność u sojuszników na Pacyfiku, którzy właśnie chcieli koncentracji USA przeciw Chinom i zwinięcia pobocznych zaangażowani USA Faktycznie USA nie tyle wyszły z regionu, ile przemieściły siły dla większej ochrony pól naftowych w Syrii – i w Iraku. Porzucając współpracę z Kurdami, USA de facto zawiesiły w próżni państwo kurdyjskie, a raczej autonomię kurdyjską w Iraku. Co oznacza, że Bagdad będzie na nowo szacował “za i przeciw” co do współpracy z USA. Tak samo długofalowo usunęły “kość niezgody” – czyli sprawę kurdyjską – z relacji z Turcją, ale i z Iranem. Czyli poszerzenie pola manewru i otwarta mała furtka do rozmów, a na pewno do eskalacji i minimalnego choćby ocieplenia. USA maja wolne ręce – za to Rosja, po “bezkosztowym wejściu” w próżnię po USA – będzie związana na dłużej – na duże koszty ciągłego zaangażowania i reagowania. A Rosja ma dużo krótszą kołderkę zasobów od USA – więc związanie w Syrii powoduje wymuszona deeskalację na Ukrainie i na Wschodniej Flance. Niekoniecznie w Arktyce [https://www.defence24.pl/norwegia-alarmuje-najwieksza-aktywnosc-rosyjskich-okretow-podwodnych-od-czasow-zimnej-wojny] – ale tam jest zaangażowanie floty – niezależne od wojsk lądowych, jak w Syrii, czy na Ukrainie [generalnie tez Wschodniej Flance]. Dla nas dobrze – kupujemy więcej czasu na przygotowanie się. Natomiast wielka wojna Izraela i przeoranie regionu [z kluczowym Iranem i okolicami] – pozwoli Rosji na zebranie/przejęcie dostaw i bonusów na ryku ropy i gazy – po kosmicznych cenach. WTEDY Rosja przełamie izolację, będzie przyjmowana na Zachodzie [na pewno w Europie] na “czerwonych dywanach” – no i odkuje się finansowo. WTEDY sytuacja diametralnie się zmieni – Rosja poczuje, że ma pole manewru, że jest silna, że może eskalować presję – na Wschodnią Flankę – z Polską [i najsłabszą Finlandią] na czele. Po wielkiej wojnie Izraela wzmocniona Rosja będzie miała dużo więcej sił – stanie się dużo bardziej groźna. Zanim powstający z matecznika Pakistanu atomowy Kalifat [oparty o Talibów] zyska siłę [począwszy od wzięcia władzy w Pakistanie i zagarnięcia Afganistanu] i zwiąże Rosję w Azji Środkowej [i pewnie na Kaukazie] – czyli do ok. 2030 – dla Polski będą bardzo trudne chwile. Wtedy gambit “Kaliningrad za Bałtów” będzie w grze – z kluczowym pytaniem o parasol atomowy USA dla Bałtów i Polski [ale i NATO Nuclear Sharing dla Polski]. Jak pisałem – wątpię, by Izrael zwlekał z uderzeniem na Iran [oczywiście z zaangażowaniem USA w Zatoce] dłużej jak do 2025. Bo później będzie za późno – 400 mld dolarów inwestycji chińskich w Iran zrobi swoje, a i obecność chińska [także wojskowa – na razie mówi się o kontyngencie 5 tys dla “ochrony inwestycji”] też stworzy po 2025 poprzeczkę nie do przeskoczenia. Izrael szerszym wejściem Rosji w Syrię – jest bardzo niezadowolony. Piłka jest po stronie Kremla – który nie czeka już “po prośbie” na łaskawe “TAK/NIE” co do rozpoczęcie przez Izrael wielkiej wojny w Zatoce, która wyniesie Rosję [dostawcę węglowodorów] na dużo lepsza pozycję. Teraz to Rosja czeka spokojnie – bo wie, że Izrael MUSI rozpocząć tę wojnę, że nie może jej odwlekać, że czas pracuje na niekorzyść Izraela. Stąd na osi Izrael-Rosja duża zmiana – i polska dyplomacja powinna to wykorzystać – najlepiej via Waszyngton – zwłaszcza odnośnie kontry względem 447 – i względem paktu Putin-Netanjahu z 9 maja 2018. Pytanie, czy ktokolwiek w MSZ widzi teraz zmianę pola gry dla Polski – względem USA i Izraela? I czy zostanie to wykorzystane? Wracając do Turcji – ta izolacja względem niemal wszystkich graczy – “zaskutkuje” ucieczką do przodu – czyli przejściem do pozyskania suwerennej broni jądrowej. Najpierw w fazie komunikacji strategicznej – co Erdogan już zrobił PRZED operacją kurdyjską – ze znacznie ostrzejszą narracją pod stołem. Jeżeli deklaracje nie rozszerzą wystarczająco pola gry dla Turcji – przejdzie do realizacji programu atomowego głowic dla wojska. Co wymusi koniec wszelkiej współpracy z Kremlem – Rosja wobec groźby powstania silnego atomowego gracza zmieni ostro kurs na wojenny – dla zduszenia pretendenta – i to [UWAGA dla Polski] – w sojuszu z USA i Izraelem. Bo złamanie islamskiego pretendenta w regionie jest oczywistym celem i interesem Izraela, a dla Waszyngtonu uderzenie Rosji w Turcję oznacza de facto powrót do sytuacji, gdy Turcja zagrożona przez Rosję Stalina po II w.św. [1945/6] – zwróciła sięw trybie ekspresowym do USA o ochronę. Waszyngton ma nadzieję na “replay” tej sytuacji – na powrót skruszonego “syna marnotrawnego” w objęcia NATO – i USA. Co nie znaczy, że Rosja wygra z Turcją – USA [ale i Chiny] będą wolały przywrócenie status quo – czyli obie strony się dość mocno poobijają, osłabną i wykosztują. Na pewno Turkish Stream zostanie przerwany “na twardo” – no i kontyngent rosyjski w Syrii zostanie odcięty – bo wielkoskalowe morskie zaopatrzenie Dardanelami padnie. To może być wielkie wizerunkowe zwycięstwo Rosji – zwłaszcza Kremla przed narodem [etnicznych Rosjan – bo nie muzułmanów – bo ci się najeżą robiąc problem wewnętrzny dla Rosji] – i jednocześnie pyrrusowe zwycięstwo realne – bo Rosja nic nie zyska [prócz “lauru zwycięzcy”] – a dużo straci i się wykosztuje. Długofalowo będzie miała wrogą Turcję wspierającą Azję Środkową i Kaukaz przeciw Rosji – i straci Turkish Stream do Europy i pewnie obecność w Syrii spadnie do minimum – albo nawet zostanie zamknięta [choćby z uwagi na koszty mostu lotniczego czy mostu morskiego via Gibraltar dokoła Europy]. Zresztą i teraz Rosja nie zebrała samych bonusów – bo wszelkie akty partyzanckie czy terrorystyczne Kurdów, będą miały z każdym razem pytanie w analizach tureckich, czy aby za nimi nie stoi wsparcie Kremla i specsłużb typu GRU? A to oczywiście trwale napina spiralę nieufności Ankara-Kreml. Z punktu widzenia Polski – widać przynajmniej 3 punkty zwrotne oddziaływujące zmianami układu sił i tymczasowych “sojuszy” na naszą sytuację – i na to powinniśmy być BARDZO wyczuleni. Na pewno Polska powinna już teraz wprowadzić w “agendę stałą” wobec Waszyngtonu ciągłe żądania NATO Nuclear Sharing, wzmacniania WP [ale jako SUWERENNEGO ośrodka NASZEJ siły, a nie jako armii satelicko-marionetkowej podporządkowanej USA], no i stworzenia wszelkich planów ewentualnościowych – konkretnie dogadanych ze Wschodnią Flanką – i z USA i UK. Zwłaszcza plany na stół dla gambitu “Obwód Kaliningradzki za Bałtów w razie agresji Rosji na Bałtów – czy nawet “tylko” w razie aneksji Białorusi”. No i koniecznie – rozszerzone gwarancje parasola atomowego USA dla Wschodniej Flanki – z Polską na czele. I konsekwentna presja w Waszyngtonie na anulowanie 447 wobec Polski – i wynikowo na awans Polski względem Izraela [KOSZTEM Izraela] we wszelkich bonusach.