Ankieta – wybór okładki książki

To proste – zniszczenie Iranu w 2025 – czyli rozerwanie “pasa trasmisyjnego” Nowego Jedwabnego Szlaku [Chiny- Pakistan-Iran-Turcja – do Europy] i “wtopienie” przez Chiny 400 mld dolarów w kredyty w Iran – z jednej strony zmusi Chiny do kontrakcji dla odbudowy Nowego Jedwabnego Szlaku, z drugiej do takiego działania, by nowy podmiot niejako od razu protekcją rynkową wobec Chin wynagrodził straty Chinom. No i wycięcie konkurencji w Zatoce w węglowodorach bardzo wzmocni pozycję Rosji – w sposób nie do wytrzymania długofalowo dla Pekinu. Pisałem o tym. Remedium dla Pekinu – to wsparcie Pakistanu, zapewnienie mu strategicznej obrony od Indii – i danie uzgodnionej pod stołem koncesji na marsz na zachód. Akurat szyicki Iran i jego szachownica sprzymierzeńców zostaną zneutralizowane jak na zamówienie – będzie to więc pochód sunnicki – zapewne pod sztandarem Talibów. Nie do powstrzymania – bo z atomem Pakistanu. I nie zatrzyma się na Iranie, zaś co do słabych Saudów i sprzymierzeńców zastosuje formułę “przyłącz się jako lennik – albo zostaniesz podbity”. Bo nieskuteczność Saudów i sprzymierzeńców w Jemenie już jest obserwowana w świecie islamskim – a tam rządzi zasada “władzę bierze najsilniejszy i najbardziej bezwzględny”. W ten sposób w pierwszym kroku Chiny rękami sprzymierzonego Pakistanu – zbudują sobie strategicznego stabilnego dostawcę surowców – ale i olbrzymi rynek zbytu. Czyli geostrategicznie z nawiązką odkują się za przejściowe średniofalowe niepowodzenie z Iranem, Jedwabnym Szlakiem, uzależnieniem w węglowodorach od Rosji. A ten nowy Atomowy Kalifat [bo tylko taki podmiot uzyska sankcję w świecie islamu] automatycznie zyska hołd słabego politycznie Boko Haram i innych radykałów w Afryce. Egipt już jest podminowany radykałami – jego obrót w TAKIEJ sytuacji na Kalifat to tylko kwestia czasu. A reszta państw islamu w Afryce Północnej – to będzie kwestia domina. Bo Egipt i państwa Afryki Północnej żyją w dużym stopniu z turystyki. Niejako “na krawędzi” – bardzo chwiejnej… A do DOCHODOWEJ turystyki trzeba stabilizacji i bezpieczeństwa. Gdy sukcesy nowego Kalifatu wzbudzą działania lokalnych radykałów [a pewnie i komórek Kalifatu] po kilku większych zamachach przeciw turystom, te obecne państwa “turystyczne” zwyczajnie upadną – bo zabraknie dewiz z turystyki, a wzrosną wydatki na siły bezpieczeństwa – a to tylko nakręci nieuchronną spiralę rozpadu i obrotu społeczeństw na Kalifat. Pozornie paradoksalnie – ostatnim państwem, które Kalifat by wcielił, widzę Turcję. Potem niestety – bez kontroli przedpola – Rosja i Europa będą następne. Fosa Morza Śródziemnego – zwłaszcza przez Bosfor. Maltę, Gibraltar – to żadna zapora. Niestety jako całość świat islamu nie wyżywi się sam. Zmiany klimatyczne – zwłaszcza deficytu wody – własnie ten region najbardziej dotkną. A to oznacza, że problemy wewnętrzne Kalifat przekształci [jak zwykle w historii] w wojenny pęd na zewnątrz. Obiecując wszelkie dobra za życia i po śmierci – z pełnym namaszczeniem religijnym. A głodne milionowe masy ludzkie pójdą na to – bo w swoim przekonaniu nie będą miały nic do stracenia, a wszystko do zyskania – na ziemi – i w niebie – zwłaszcza w “świętej wojnie” ogłoszonej przez Kalifa. Zwłaszcza przeciw pogardzanej “zgniłej Europie”. Proszę też pamiętać – podział na państwa [zrobiony przez Europejczyków w XIX czy XX w, jakieś “republiki” islamskie [istny oksymoron] – to w kulturze islamu jest sztuczne. Prawidłowy oczekiwany stan jedności władzy religijnej i przez to politycznej [pojmowanej jako jedność] – to Kalifat – i jego lennicy – mogą być sułtanami, emirami, wezyrami – ale podrzędni względem jednego Kalifatu. Nie tylko Chiny chcą przywrócić historyczny status supermocarstwa liczony w długim trwaniu. Dla świata islamu takim “idealnym” i uważanym NIEZMIENNIE i WZORCOWO za normę organizacji świata islamu jako CAŁOŚCI – odniesieniem jest Kalifat pierwszych wieków islamu – gdy [oczywiście niechronologicznie, nieco ahistorycznie i w mocno idealistycznym uproszczeniu nauczanym w szkołach koranicznych] rozprzestrzeniał się i rozpościerał na wschód do Pacyfiku – mając “macierzysty” Ocean Indyjski w centrum – i aż po Atlantyk na zachodzie. Człowiek wychowany w kulturze islamu żyje tym wzorcem – i do niego dąży – jako jedynie właściwego. Kolejne wieki, rozwój techniki itp sprawy – niczego nie zmieniają dla człowieka islamu. Wzorcem jest życie i świat jak za Proroka – to jest oczywiste dla każdego muzułmanina. A teraz w powszechnym odczuciu nadchodzi “ich czas” – i jeszcze na dodatek widzą słabość i niezborność, także wewnętrzną, dotychczas przeważającego Zachodu. Czyli – jak mawiał muła Omar: “wy macie zegarki – my mamy czas” – i teraz widzą, że ten czas nadchodzi.