Kontekst: “opcja niemiecka” i rachuby dyplomatyczne z roku 1939.
Książka Dadiva E. Murphiego to głównie omówienie i cytowanie najważniejszych raportów sowieckiego wywiadu przekazywanych do Moskwy, w zakresie planowanego uderzenia Hitlera na ZSRR w 1941 roku. Niemniej, można tutaj znaleźć ciekawe “polskie” wątki związane ze współczesną debatą dot. tzw. “opcji niemieckiej”.
Odnośnie tego, czy “oferty” (a raczej żądania, bowiem praktycznie nie było proponowane nic w zamian) Hitlera względem Polski w 1939 roku były szczere i czy Hitler rzeczywiście chciał sojuszu z Polską.
Poniżej, niemiecki feldmarszałek Paul Ludwig Ewald von Kleist o polityce wobec Polski, wypowiedź ta została przekazana przez sowiecki wywiad Stalinowi:
I tutaj to, co najważniejsze i nie pozostawia absolutnie żadnych złudzeń i wątpliwości, to następna strona książki i ciąg dalszy wypowiedzi Kleista:
I dalej w tej samej książce tym razem o “korzyściach” ZSRR z przesunięcia granicy o 400 km na Zachód. Całkiem możliwe, że właśnie aneksja połowy Polski przyczyniła się do takiej katastrofy na froncie w czerwcu i lipcu 1941 roku. Jak przebiegałaby kampania, gdyby Rosjanie “przyjęli” pierwszy niemiecki impet Linii Stalina? Tego się już nie dowiemy. W rzeczywistości Niemcy przejechali przez tą linię niemal bez oporu (wyjątki pod Kijowem i Leningradem, gdzie zdążono obsadzić bunkry). Niemniej twierdzenie, że z polskimi 40-stoma dywizjami i granicą bliższą Moskwie, III Rzesza z pewnością podbiłaby ZSRR jest grubo przesadzone. Zwłaszcza z uwagi na logistykę, o czym może kiedy indziej. Niemniej wróćmy do rozważań Murphiego:
I dalej, m. in. opis niewykorzystanej do obrony Linii Stalina:
Krzysztof Wojczal
geopolityka, polityka, gospodarka, prawo, podatki – blog